Richard Reekers on Mon, 17 Dec 2001 16:05:02 +0100 (CET) |
[Date Prev] [Date Next] [Thread Prev] [Thread Next] [Date Index] [Thread Index]
[Nettime-nl] [na VHS3] Van duivelsgeniaal naar opportunist |
Nou, dit moet er even uit. Het loopt al dagen te spinnen, en telkens verwacht op 1 van deze 2 lijsten er iets over te lezen, maar niks hoor. Nu moet het eruit. De videoband van Bin Laden, de laatste. Laten we maar eens aannemen dat ie authentiek is. Ik zeg niet dát, maar stel... Verbazing alom van meneer; als een sneeuwbalgooiende schooljongen die met 1 welgemikte worp niet alleen dat uitstekende stuk maar heel het pak van het dak van de fietsenstalling naar beneden laat schuiven, op de tegenstanders. "Zohee! Zagjedag?!" Zo doordacht, uitgekiend, doorgerekend en ingetekend was het dus allemaal niet. 12 September was nauwelijks begonnen, de day after, of ook ik begon mij actief te roeren op het internet over het gebeuren. De aanslagen waren niet alleen walgelijk, afschuwwekkend, grotesk, duivels enz enz, maar ook geniaal. Zorgwekkend geniaal. Als een eerste zet in een nieuwe fase van het schaakspel der wereldse machten. Islam versus Westen. Maar drie maanden later beheersen de VS nog steeds het bord. Geen: noemenswaardige riots, olieblokkade, serieuze tegencoalities of wat dan ook buiten de lichte en op zichzelf staande tegenacties in poedervorm. En dan de laatste maand; een heuse overspoeling van de Taliban-macht, als water in een badkuip dat wegloopt met Tora Bora als slurperend-protesterend putje. En nog glibbert ie weg, maar dat terzijde. Wat nog onbegrijpelijker is, zeker in het licht van het schaakspel, is dat de Taliban-Afghanen de Al Qaida-organisatie tot op het laatste moment hebben gesteund. Althans, dat moeten we dan geloven. Bestuurders van een land die achter een naderhand gebleken gelukstreffer gaan staan. En zo hun positie op het spel zetten. Je reinste zelfmoord. Om niets eigenlijk. Om niets...? De zelfmoordcommando's van Hamas en Jihaad, de gelukstreffer van etterbak Bin Laden en de Kamikaze-actie van de Taliban. Kwam het 3 maanden geleden nog over als het begin van de grote tegenstelling, nu blijken het wanhopige gebeurtenissen te zijn. Eilandjes van protest in een overweldigende zee van mondiale normen en waarden. Twee gedachten hierover. 1) Nog steeds weten we niet of het vulkaaneilanden zijn of koraal bijvoorbeeld. Komt het diep van binnenuit, of groeit het zo af en toe maar aan? Zijn het vulkaaneilanden en stroomt zometeen de zee over de krarterrand, dan kan de vulkaan doven of de oceaanbodem explodeert door de geweldige hoeveelheden stoom die vrijkomen als water en lava elkaar ontmoeten. 2) "Het" moment is nu definitief weg. Riep ook ik in het begin op tot grote voorzichtigheid, maar ook van een kans om dit moment aan te grijpen om de structurele ongelijkheid en de klaarblijkkelijk moorddadige onvrede de wereld uit te helpen, nu ben ook ik (weer) bevangen door de Westerse Oceaan. Het valt allemaal wel mee. We moeten ff door de economische appel, maar daarna! Het valt allemaal wel mee... Voor de slachtoffers in mijn verbeelding ben ik blij dat zij er niet zijn en komen. De slachtoffers in de VS en Afghanistan betreur(de) ik sowieso al. Maar waarom, waarom voel ik 3 maanden na dato nog steeds iets knagen? Richard Wereldcrisis@etld: [plak/click] www.etld.nl/index.php -> [scrol] -> [click] "wereldcrisis" ______________________________________________________ * Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet * toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een * open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek. * Meer info, archief & anderstalige edities: * http://www.nettime.org/. * Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).